Odkryj magię polowania z łukiem w Europie Zachodniej

9 maja 2023 r.

Polowanie z łukiem w Europie Zachodniej
W miarę rozwoju cywilizacji ludzie coraz częściej oglądają się wstecz: ktoś pamięta tradycyjne rzemiosła - garncarstwo, tkactwo, kowalstwo, a ktoś wybiera jako hobby sztuki walki, takie jak łucznictwo. Czynności, których potrzebowali nasi przodkowie, aby przeżyć dzisiaj, wnoszą w nasze życie nowe emocje i nieopisane doznania – adrenalinę i poczucie pełni życia. Tradycyjne polowanie z łukiem przyciąga coraz więcej zwolenników, ponieważ jest sportem wyjątkowym: pięknym i szlachetnym, wymagającym umiejętności i całkowitego poświęcenia. Uczymy się kilku faktów historycznych dla fascynującego studium tego tematu. W Europie łuki proste były najczęściej używane przez Brytyjczyków, którzy wykonywali je głównie z cisu. Jednak do wykonania tej broni używano również innych drzew: jesionu, wiązu, klonu i jabłoni. Prosty łuk miał dobry zasięg: strzelanie praktyczne odbywało się z odległości do 130 kroków. Polowanie z użyciem zimnej broni miotanej - łuku - uprawiane jest w ponad 130 krajach, m.in. w Kanadzie, USA i oczywiście w wiodących krajach Europy, głównie w jej zachodniej części. Jednocześnie ustawodawstwo tych krajów z reguły określa dozwolone okresy polowań, moc używanej broni, rodzaj łuków, rodzaje zwierząt, na które poluje się, a także szczegółowe wymagania dotyczące uzyskiwania licencji. Łuk to jeden z tych genialnych wynalazków, które przyspieszyły rozwój cywilizacji. Idea łuku jest prosta, ale jego wykonanie – w postaci łuku z cięciwą – znacznie zwiększyło możliwości człowieka. Łuk to stosunkowo doskonała, celna, dalekosiężna, szybkostrzelna i jednocześnie cicha broń. Przez pięć wieków (XI-XVI wiek) drewniany łuk w Europie skutecznie opierał się stalowej kuszy, stal nie mogła pokonać drzewa, a łuk stracił prymat tylko na rzecz prochu strzelniczego, i to nie od razu.

Polowanie z łukiem w Europie Zachodniej.
W Europie istnieje cały system szkolenia myśliwych-łuczników lub, jak się ich nazywa, „łuczników”. Od łucznika wymagane są specjalne kursy, których głównym zadaniem jest wpajanie umiejętności strzeleckich oraz rozwijanie umiejętności ogólnych - tropienia, zbliżania się do zwierzyny, dobierania odpowiedniego stroju do polowania itp. Po przestudiowaniu całego kompleksu i zdaniu określonego egzaminu, łucznik Bowhunter otrzymuje certyfikat, dzięki któremu może polować. Polowania z łukiem w żaden sposób nie można porównać do polowania z bronią. Trzymając w dłoniach łuk, myśliwy staje się z nim jednością, jednocześnie czując jedność z naturą. To mocne wrażenie, mimo że polowanie z łukiem jest trudne. Łowca łuków nie ma miejsca na błędy. Jeśli nie trafiłeś do gry za pierwszym razem, nie starczyłoby czasu na drugą próbę. Wyjmowanie strzały z kołczanu, zakładanie na cięciwę, pociąganie za cięciwę, celowanie i strzelanie - to wszystko nie jest współmierne do prostego pociągnięcia za spust pistoletu. Polowanie z łukiem w Europie Zachodniej (zwłaszcza na grubą zwierzynę) wymaga uroczystego przygotowania i odwagi, dokładnego opanowania wielu subtelności zachowań łowieckich, specyfiki kamuflażu, tropienia i pokonywania zwierzyny. Łuk składający się z jednego kawałka drewna nazywany jest łukiem prostym. To najstarsza wersja łuku. Aby był wystarczająco daleki, musiał mieć do 2 m długości. W Europie proste łuki były najczęściej używane przez myśliwych ze Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii. Prosty łuk miał dobry zasięg: strzelanie praktyczne odbywało się z odległości do 130 kroków.
Lepsze wyniki osiągnęli strzelcy wprawni. Król Anglii Henryk VIII, znakomity strzelec wyborowy, zabronił strzelania pierzastą strzałą z odległości mniejszej niż 286 kroków (220 jardów). Wiadomo, że sam król trafił w docelowe jabłko z 312 stopni. Jednak łuk nie pozostał taki sam, jak został wynaleziony tysiące lat temu. Jeszcze w I tysiącleciu pne. mi. nowy rodzaj łuku rozpowszechnił się w całej Europie - kompozytowy lub złożony. Śmiertelna siła baniek była bardzo duża.

Gdzie polować z łukiem w Europie Zachodniej?
Kraje, w tym Dania, Francja, Hiszpania, Portugalia, Włochy, Węgry, Finlandia, Bułgaria i Słowenia, wykorzystują polowanie z łukiem jako narzędzie łowieckie we współczesnym zarządzaniu zwierzyną łowną. Niektóre kraje europejskie, w tym Wielka Brytania, zakazują polowania z łukiem. Łucznictwo, podobnie jak łucznictwo, odrodziło się w Wielkiej Brytanii w epoce wiktoriańskiej, ale zostało zakazane od 1965 roku. Niedawno w Estonii przyjęto ustawę zezwalającą na strzelanie z łuku do małych gier. Oznacza to, że ogólnie w większości krajów Europy Zachodniej polowanie z łukami i kuszami jest dozwolone.
Co więcej, rozwija się tam. Tak więc, w przeciwieństwie do łowców broni, łowcy broni do rzucania są wysoce wyspecjalizowaną kastą, co jest dość trudne. Łowcy (a także używana przez nich broń do rzucania) dzielą się na osobliwe klasy w zależności od stopnia dostępu do polowania na różne rodzaje zwierząt. Początkujący z bronią lekką mogą polować tylko na ptaki. „Klasa średnia” może polować na zwierzęta średniej wielkości (jelenie rycyki, pekari itp.). „Najwyższa klasa” to myśliwi, którym wolno polować na duże zwierzęta (łosie). Według niektórych raportów co drugi „pistolet” nie ma nic przeciwko próbie polowania z łukiem przynajmniej raz. Dlatego w krajach otwartych na łowców łuków myśliwi idą, jak mówią, wspólnie. I to jest znaczące źródło dochodu dla gospodarki: tu masz wpływy z organizacji samego polowania i niezły biznes na jego elementach – sprzedaży łuków, unikatowej odzieży, urządzeń ułatwiających strzelanie, wabików, wypchanych zwierząt, zapachowe przynęty, kolory kamuflażu. Co musisz wiedzieć, aby polować w krajach Europy Zachodniej, takich jak Niemcy i Francja? Porozmawiajmy o Niemczech. W kraju nie ma specjalnego prawa dotyczącego polowania z łukiem i kuszą, a prawo krajowe stanowi jedynie, że ten rodzaj polowania jest zabroniony na zwierzęta kopytne i foki. Jednocześnie na szczeblu federalnym działa Związek myśliwych-łuczników. Na swojej stronie internetowej informuje, że polowanie z łukiem i kuszą jest możliwe pod warunkiem użycia specjalnych strzał z ostrymi grotami, co prowadzi do natychmiastowej śmierci zwierzęcia. A we Francji, aby polować z łukiem, Francuzi muszą przejść specjalne szkolenie i uzyskać stałą licencję łowiecką oraz zezwolenie na polowanie na bieżący rok. Do polowania na duże zwierzęta należy stosować groty z co najmniej dwoma ostrzami, w których szerokość krawędzi tnącej musi wynosić co najmniej 25 mm, a długość ostrza co najmniej 40 mm.
Wnioski
W krajach Europy Zachodniej, jak i na całym świecie, zasady polowania z łukiem są takie same. Jeśli chcesz pewnie władać łukiem, musisz stale trenować i wzmacniać mięśnie ramion i obręczy barkowej. Do treningu celności strzelanie do płaskich celów nie wystarczy. Najlepiej strzelać do modeli 3D zwierząt - w ten sposób nauczysz się dobierać właściwy punkt celowania zgodnie z najskuteczniejszymi strefami rażenia, abyś mógł pewnie trafić zwierzę z dowolnej odległości podczas prawdziwego polowania. Każdy określa dla siebie optymalną długość, ale ważne jest, aby nie przeceniać swoich możliwości. Dopiero po opanowaniu podstawowej części teoretycznej i dobrym przygotowaniu można podjąć się tego złożonego i ryzykownego polowania.