Najnowsze trendy w rozwoju noktowizorów.

5 lipca 2021 r.

 

Krótka historia technologii noktowizyjnej

Priorytet korzystania z najbardziej zaawansowanych noktowizorów nadal ma wojsko. W rzeczywistości wiodące państwa stymulują badania naukowe w tej branży. Systemy noktowizyjne istnieją od lat 1930. XX wieku. Wojska niemieckie używały ich podczas II wojny światowej na czołgach i przez snajperów. Ale takie jednostki wymagały oświetlenia podczerwonego, aby noktowizory mogły coś zobaczyć. Zmieniło się to w latach 1960., kiedy opracowano nowoczesne systemy dla armii amerykańskiej. Od tego czasu wszystkie kolejne generacje sprzętu - najczęściej używane jako NVD - działają w oparciu o odbicie podczerwieni od źródeł ciepła, które jest wzmacniane, a następnie przekształcane w obraz w zakresie widzialnym.
W ciągu ostatnich 90 lat technologia noktowizyjna przeszła kilka fal naukowego i technologicznego postępu. Dziś rynek noktowizorów oferuje urządzenia działające na tej samej zasadzie, z której korzystało wojsko w latach 1960. XX wieku. W tym okresie pojawiło się kilka generacji noktowizorów. Te pokolenia są sklasyfikowane jako Gen1, Gen 2 i Gen 3.
Najnowocześniejsze urządzenia to Gen 2+, wzmacniające światło 80 tys. razy, oraz bardzo niedawna „generacja cyfrowa”, działająca na innej zasadzie. Zamiast powiększenia optycznego wykorzystuje matrycę wrażliwą na promieniowanie IR (choć nie mogą pracować w całkowitej ciemności bez oświetlenia IR). Wojskowi i myśliwi otrzymują teraz produkty na każdy gust - nie tylko gogle nocne i celowniki, ale także specjalne nasadki do optyki konwencjonalnej.

Krótka historia technologii w Europie

Niemieccy naukowcy jako pierwsi na świecie osiągnęli wymierne rezultaty w tworzeniu technologii noktowizyjnej. Już w 1939 roku armia niemiecka posiadała wczesne próbki NVD. Uważa się, że do końca II wojny światowej Niemcy wyprodukowali nie więcej niż tysiąc urządzeń noktowizyjnych, w tym 50 stacjonarnych NVD dla czołgów Panther i 310 przenośnych kompleksów wampirycznych dla piechoty Wehrmachtu. Jednak po drugiej stronie frontu zachodniego alianckie tajne służby ściśle monitorowały sukcesy naukowe niemieckich naukowców.
Według niektórych doniesień - słynny nocny atak na Berlin, w którym armia radziecka użyła potężnych reflektorów, według oficjalnego poglądu - rzekomo oślepiając w rzeczywistości żołnierzy wroga - oślepił niemieckie urządzenia noktowizyjne, unieruchamiając je.
W połowie lat 1950. nastąpił przełom w miniaturyzacji: Związek Radziecki zaczął produkować celownik NSP-2, który można było zamontować na karabinie szturmowym Kałasznikowa, karabinie maszynowym Degtyaryow, granatniku przeciwpancernym RPG-2 i innych broń, wyposażona w boczne składane drążki. Masa zestawu tzw. rosyjskiego NV w ekwipunku marszowym wynosiła 16 kg, a bojowego 4.9 kg. NSP-2 był również aktywnie dostarczany do krajów Układu Warszawskiego.
Lata 70. - przełom: Powiększenie optyczne zdołało zwiększyć wzmocnienie wejściowe do 20 tys. Po tej (drugiej) generacji celowniki i gogle noktowizyjne zaczęły mnożyć się jak grzyby po deszczu - zmniejszenie rozmiaru elektroniki spełniło swoje zadanie.

Generacje noktowizorów

W zależności od zastosowanych urządzeń specjaliści dzielą noktowizory na generacje. Jest to konwencjonalna klasyfikacja ze względu na rozwój technologii. Zasada działania pozostaje taka sama - wzmocnienie słabego światła ze słabych źródeł. Obecnie istnieją trzy generacje noktowizorów i tzw. czwarta generacja. Porównanie generacji noktowizorów jest trudne, ponieważ każda generacja najczęściej ma swoje praktyczne zastosowanie. Każdy z nich, poza zerem, ewoluował i ulepszał się niezależnie. W rezultacie modele z ulepszonymi funkcjami generacji podstawowej otrzymują znak plus.
Jednak tak zwane urządzenia czwartej generacji wykorzystują fotokatody z arsenku galu i zaawansowany system synchronizacji napięcia. W rzeczywistości są to konwertery trzeciej generacji, które mają ulepszone właściwości poprzez usunięcie warstwy bariery jonowej. Ponadto wzrost czułości drastycznie skrócił żywotność powiększenia optycznego - nawet do tysiąca godzin. Technologia ta jest określana jako Filmless Gen 3 lub filmless. Chociaż niektórzy producenci noktowizorów nadal używają terminu Gen 4 do celów promocyjnych.

Przyszłe innowacje noktowizyjne

Obecnie technologia rozwija się bardzo aktywnie. Na przykład w maju 2021 roku amerykański producent noktowizorów opublikował film pokazujący, jak działa ich nowa technologia noktowizyjna. Gogle noktowizyjne generacji 3, używane wcześniej przez wojsko, pokazywały wszystko w zielonkawym świetle. Teraz nowa technologia pokazuje wszystko w świetle bardzo podobnym do neonu. Być może dlatego czasami nazywa się to kolorowym widzeniem w nocy. Jeśli oglądasz odpowiednie filmy w Internecie, możesz zwrócić uwagę na to, że obraz w nowych NVD naprawdę wygląda jak futurystyczna gra komputerowa. Przyszłość już nadeszła.
Kolejnym osiągnięciem jest system noktowizyjny IRWAY. Monitor systemu pełni rolę projektora i wyświetla obraz w polu widzenia na przedniej szybie samochodu. System pozwala zobaczyć do 50 jardów ze światłami mijania i 150 jardów ze światłami drogowymi. A to nie wszystkie innowacje i przyszłość noktowizorów. Na szczycie dotychczasowego postępu znajdują się urządzenia najnowszej generacji, zapewniające pięćdziesiąt tysięcy razy większy przyrost jasności dzięki zastosowaniu fotokatod wykonanych z drogiego arsenku galu (AsGa). Tylko kilka lub trzy kraje na świecie mogą wyprodukować te niezwykle wyrafinowane urządzenia, które pozwalają widzieć przez wiele kilometrów pod nocnym zachmurzonym niebem, deszczem, dymem i gęstą mgłą.
W ciągu 90 lat noktowizor zrobił ogromny krok naprzód od ogromnych urządzeń montowanych na czołgach do superteleskopów. Pozostało już tylko poczekać na marzenie pisarzy science-fiction – zwyczajnie wyglądające okulary, które pozwalają widzieć w całkowitej ciemności. Ale nawet taka technologia jest już w fazie rozwoju. Nowe rozwiązanie łączy widzenie komputerowe, lampy z białym luminoforem i konstrukcję lornetkową. Okulary mogą być używane w ciągu dnia we mgle i dymie, a obraz przez nie jest wyraźny, jasny i zbliżony do rzeczywistości.